Op 21 november is het Wereld Hallo Dag. Op die dag groet je de mensen die je tegenkomt, werd er op de radio gezegd. Ik had er nog nooit van gehoord en moest er eigenlijk een beetje om lachen. Ik groet altijd iedereen die ik tegenkom en ik groet enthousiast terug als ik een ‘Hallo’ hoor. (Het is me meer dan eens gebeurd, dat ik reageerde op iemand die zijn telefoon opnam 🙂 Herkenbaar?)

Waarom zou je één dag per jaar ineens de mensen groeten die je tegenkomt en de andere 364 dagen in het jaar (blijkbaar) niet? Waarom is het een challenge voor een dag?

Natuurlijk snap ik wel dat deze gedachte wat kort door de bocht is en het de bedoeling is te ervaren dat het (meestal) prettig is om anderen te groeten en zelf ook begroet te worden. ‘Ik zie je,’ zeg je eigenlijk met een begroeting. Hoe mooi is dat?

Ik moest denken aan Warme Truien Dag. Ook een initiatief om bewustwording te creëren. Wat ik er afgelopen jaren van in mijn omgeving heb gezien is dat het vooral een ludieke dag op scholen en bedrijven is. Meer ‘Foute Truien Dag’ dan ‘Kleed Je Iets Warmer Dan Normaal Zodat De Thermostaat Een Graadje (Of Meer) Naar Beneden Kan Dag’. Leuk dus, zo’n dag. En fijn een dag minder uitstoot van CO2, maar verander je er gewoontes mee?

Nee, die indruk heb ik niet.

Maar is mijn indruk wel de juiste?

Nee dus! Want ik las op de site van de Warme Truien Dag dat 1 op de 5 mensen na deelname aan Warme Truien Dag bewuster omgaat met energie. Dat is toch mooi! Dan heeft zo’n dag dus veel meer effect dan dat ik dacht. Goed dus om af en toe eens je mening te toetsen 😉

Goed dus om ook eens even te googelen op Wereld Hallo Dag. Daar vond ik geen cijfers, maar wel de aanleiding voor Wereld Hallo Dag.

Warme Truien Dag is zo’n 16 jaar geleden in het leven geroepen, maar Wereld Hallo Dag bestaat al sinds 1973!

De aanleiding ervoor was de oorlog tussen Egypte en Israël en het was in feite een oproep om mensen, ook de wereldleiders, ervan bewust te maken dat praten, communicatie, van groot belang is voor het bewaren van de vrede. Wereldvrede (ik moet bij dit woord altijd aan de film Miss Congeniality denken 😉 ), maar ook in persoonlijke contacten. Als je iemand begroet, stel je je toegankelijk op, ben je benaderbaar en deel je een positief moment samen.

Dat het de kleine dingen zijn die het doen, bleek meteen de volgende dag.

Na het ontbijt liep ik een rondje om daarna met een frisse neus aan de slag te kunnen gaan. Buiten kwam ik bijna meteen een meneer met een hondje tegen. Ik groette hem. Er kwam een lach op zijn gezicht en hij groette terug. Blijkbaar liepen we ongeveer hetzelfde rondje, hij met zijn hondje en ik al Flagstack spelend, maar dan in tegengestelde richting. Want halverwege kwamen we elkaar weer tegen. Al vanaf 15 meter afstand riep hij met een grote grijns: ‘Derde keer is trakteren.’ ‘Dat is goed,’ lachte ik terug.

Met een grote lach op ons gezicht liepen we allebei verder. Hij de ene kant op en ik de andere kant.

Een klein moment, niets wereldschokkends, maar mijn humeur werd er nog beter van. Het zijne hopelijk ook. Een mooi begin van de dag!