Natuurlijk heb ik de aanhoudende vorst aangegrepen om nog wat meer bellen te blazen om te laten bevriezen.

Het ging niet van een leien dakje, want bijna geen enkele bel lukte. Misschien was de sneeuw te scherp bevoren? Daarom pakte ik er een spiegeltje bij dat ik plat op de sneeuw legde, zodat het spiegeltje ook ijskoud werd. Het leverde een best leuke foto op van een bevroren bel in weerkaatsend zonlicht.

Toen de dooi eigenlijk al ingevallen was, ontdekte ik dat het veel beter gaat als je de bellen blaast op een plekje waar al wat zeepsop ligt. Onthouden voor de volgende keer. Over vijf jaar ofzo 😉

Ook zag ik foto’s van prachtige helder bevroren zeepbellen, terwijl de mijne veel doffer waren. Ook van mijn nichtje kwamen er prachtige foto’s van heldere bellen voorbij. Waar ik mijn bellen blies met bellenblaasspul uit een jaren oude fles, gekocht toen mijn dochter nog met bellenblaas speelde, gebruikte zij een vers sopje met Dreft.

En ja hoor, erg hard bevroren de bellen al niet meer, want het was amper onder nul, maar ze waren duidelijk helderder dan die met mijn bellenblaasspul. Of het aan de samenstelling ligt of aan het feit dat het sop nogal bejaard was, geen idee.

Eigenwijs als ik ben, ben ik het ook nog eens gaan proberen terwijl ik wist dat het al te warm was. Maar wie weet, uit de wind en op de sneeuw…

Natuurlijk leverde dat geen bevroren bel meer op, maar wel een zeepbel met prachtige felle kleuren. Nou, daar werd ik evengoed blij van! Soms loont het om eigenwijs te zijn 😉

O ja, wist je dat heet water sneller bevriest dan koud water? Maak daarom je bellenblaassop aan met heet water #tip