Lente en schrijven met een timer
Van de (barre) winter zijn we zo in de lente gesprongen.
Genieten!
Genieten van de zon en van de vogels die zich weer volop laten horen. Net fladderde de eerste vlinder zelfs al voorbij. Een citroentje, mijn lievelingsvlinders.
Om de overgang van een sneeuwdek naar de lente niet te groot te maken, heb ik me vandaag tussen het schrijven door een poosje bezig gehouden met een polletje sneeuwklokjes.
Tussen het schrijven door? Ja, tussen het schrijven door.
Op de meeste dagen is het voor mij het prettigste werken als ik in blokken van zo’n 25 minuten werk. Ik zet de timer op 25 minuten en schrijf dan – als er niets belangrijks tussendoor komt – achter elkaar door. Grappig genoeg ben ik na die 25 minuten meestal ook zo’n beetje op een punt dat het fijn is om even te stoppen en na te denken over de volgende episode. Tijd om de was (buiten) op te hangen, koffie in te schenken, een klein ommetje of even de fotocamera te pakken…
En daarna?
Daarna gaat de timer weer op 25 minuten. Net zo vaak tot ik (vind dat ik) genoeg geschreven hebt of dat de dag om is #schrijftip1