De Kreadoe ligt al bijna twee weken achter ons en toch speelt de grootste hobbybeurs van Nederland nog steeds door mijn hoofd.

Het begon al met keuzestress. Nou ja, keuzestress… dat moet je vooral niet te zwaar opvatten 🙂 We hadden namelijk gezien dat de modelspoorbeurs Eurospoor tegelijk met de KreaDoe was, beiden in de Jaarbeurs in Utrecht ook nog. Duidelijk was dat Roy voor de treintjes ging en mijn dochter voor de hobbyspullen. En beiden vonden ze het leuk als ik met hen meeging. En ik zou graag met allebei meegaan. Even hebben we overwogen Eurospoor op vrijdag te doen en de KreaDoe op zaterdag, maar eigenlijk was dat onzin. Ik zou in mijn eentje wel naar de KreaDoe gaan, maar niet zo snel naar Eurospoor, al zou ik me daar toch ook prima vermaken.

Zo stapten we op zaterdagochtend met z’n drietjes op de trein richting Utrecht met een wirwar aan kaartjes op zak. (Roy met een internetkaartje van Eurospoor en een ‘gewone’ incheck met zijn dalurenabonnement, dochter met een internetkaartje van de KreaDoe en een jongerendagkaart van de NS (7,50 maar, aanrader voor jongeren!) en ik met een Spoordeelkaartje: trein plus toegang in één.

Veel mensen zullen het herkennen: een uitje is – door de coronaperikelen – nu best iets bijzonders geworden. In die zin dat je het nu niet meer zo makkelijk doet of kunt doen. En, merkten we bij onszelf, het idee van flinke drukte is toch ook weer even wennen. Ik houd sowieso niet erg van drukte. Bij de supermarkt probeer ik ook altijd de rustigere momenten te kiezen. Maar de KreaDoe is nu eenmaal altijd druk, dat is een gegeven. Dat heeft trouwens ook iets moois: zoveel mensen met een (creatieve) hobby. Dat is toch geweldig? Ik kan er tenminste erg blij van worden als een ander enthousiast is over zijn of haar hobby.

Na de coronacheck en de controle van het toegangskaartje kon het feest echt beginnen. Op ons gemak struinden we langs alle stands. Zelf was ik niet specifiek op zoek naar (bepaalde) spullen, want ik heb hier nog zoveel liggen. Maar ik stond natuurlijk wel open voor nieuwe ideeën en mocht ik iets leuks tegenkomen waarvan ik zeker wist dat het over een jaar niet nog in de kast zou liggen, dan zou ik dat beslist meenemen.

Dochter was vooral op zoek naar teken- en schildermateriaal en ze kocht dan ook een paar mooie sets met pennen. Al vrij snel kwamen we bij een stand waar Posca-stiften verkocht werden. Je kon er ook een workshop volgen om de mogelijkheden van de Posca’s te leren kennen. Mijn dochter was meteen enthousiast, want zij kende de stiften van allerlei TikTok-filmpjes. Alleen in de workshop van 16.00 uur waren nog twee plekjes vrij, die we meteen boekten. Twee meisjes na ons informeerden ook naar de workshop, maar die visten tot hun teleurstelling achter het net.

We zagen zoveel leuke dingen. Prachtige kaarten, de schattigste gehaakte knuffels en nog veel meer. Van veel van deze dingen kon je een pakket kopen om zelf ook zulke mooie kaarten of zo’n schattige knuffel te maken. Super leuk! En toch… merkte ik dat het mij niet aansprak.

Ik realiseerde me ook wel waarom dat zo was. Ik wil er mijn eigen draai aan geven, het uniek maken. Een eigen kleurencombinatie kunnen kiezen of een andere aanpassing kunnen maken. Als ik een boek lees of als iemand een verhaal vertelt, heb ik ook de neiging om dat in mijn hoofd op mijn manier aan te vullen. Soms best een irritante eigenschap, vooral als ik dat hardop doe.

Tegen half vier trakteerden we ons op lekkere churros en gingen daarna naar de workshop.

We kregen een mooi, zwart notitieboekje en een setje nieuwe stiften en pennen, die we na afloop van de workshop mee mochten nemen.

Onder leiding van een aardige dame zouden we het zwarte boekje een ruimte-thema geven. Het duurde niet lang of ik kreeg de aanwijzing dat ik niet zoveel kleur moest aanbrengen. Er moest veel meer zwart overblijven. Het was namelijk de ruimte.

Ja, nou ja, dat was dan wel zo, maar ik vond het zo veel mooier. Die eigen draai, hè? Natuurlijk was dat verder niet echt probleem, want iedereen moest doen wat ze zelf het mooiste vond, maar eigenlijk was het dus niet zoals het de bedoeling was geweest.

Nadat via verschillende stappen onze boekjes een ruimte-look hadden gekregen, konden we ervoor kiezen er een tekst op te zetten. De workshopleidster kon prachtig handletteren en wilde dat best voor je doen. Jullie raden het al… Ik kan absoluut niet handletteren, laat staan prachtig handletteren, maar ik vond het dan toch leuker om er in mijn eigen handschrift iets op te zetten dan het door een ander te laten doen.

Het leuke was dat iedereen de aanwijzingen opgevolgd had (al was ik dan wel erg enthousiast met de kleurtjes aan de gang gegaan) en toch waren alle resultaten totaal verschillend. En nog leuker: alle boekjes zagen er superleuk uit!