Een blog voor Sarcoidose.nl

Nu onze oudste kleindochter Nora met ons pad was geweest, was het de beurt aan zusje Lieke van bijna twee. Lieke wilde ook naar de ‘dierentuin van opa en oma’ (Burgers Zoo). Zelf hebben ze een abonnement op Wildlands.

Leeuwen

We prikten een datum, maar door de vakantie duurde het een paar weken voor het zover was.
In de tussentijd videobelde Lieke ons, want zuslief had heel aanschouwelijk en met de nodige decibels ‘verteld’ hoe hard de papaleeuw in de dierentuin van opa en oma brult. En daar was ze een beetje bang van geworden…
Gelukkig hielp het om af te spreken dat ze opa en oma allebei een handje zou geven bij de leeuwen.

Heet

Naarmate de datum dichterbij kwam, stegen ook de voorspelde temperaturen. Vierendertig graden!
En nu dan?
Verschuiven was geen echte optie. Want beide dames verheugden zich enorm op hun dagje uit. Lieke ging met opa en oma op stap en Nora met mama.
We maakten een plan de campagne.
We spraken vroeg af, zodat we om negen uur bij de dierentuin waren om te profiteren van de koelste momenten van de dag. We namen extra drinken mee en we zouden het heel rustig aan doen. Tenslotte was het niet ons doel om de hele dierentuin te zien, maar om er een heel leuke dag van te maken.

Bankje

Zo gezegd, zo gedaan. Toen we de pinguïns en de olifanten hadden bewonderd, waren we al een uur verder. Regelmatig gingen we even zitten op bankjes in de schaduw en we zorgden ervoor genoeg te blijven drinken.
Het viel ons eigenlijk niet eens tegen. Toch kregen we het natuurlijk wel steeds warmer en tegen de middag sloeg de vermoeidheid onverbiddelijk toe bij Roy.
Bij de neushoorns en zebra’s vonden we een heerlijk bankje in de schaduw en het waaide er een beetje. Daar lieten we Roy achter, zodat hij even rust had en zijn ogen dicht kon doen.

Voorstelling

Lieke en ik liepen verder, maar eigenlijk wilde ik ook wel even zitten en Liekes lontje werd ook korter. Ineens zagen we het gebouw waar een kindervoorstelling werd gehouden. Ik wist van het bestaan van die voorstelling, maar meer ook niet.
Over zeven minuten zou de voorstelling beginnen en die zou een half uur duren. Geen idee of Lieke het leuk zou vinden. Ze was sowieso nog te jong om het verhaal goed te kunnen volgen, maar ik kon er zo weer uitlopen, werd me verzekerd. Perfect!
Het was lekker koel in het zaaltje en Lieke sukkelde tijdens de voorstelling zelfs nog even op mijn schoot in slaap.
Het einde van de voorstelling en het appje van Roy met de vraag waar wij waren, kwamen ongeveer tegelijk.

Dutje

‘Ben je nog onder zeil geweest?’ vroeg ik. ‘Of heb je alleen maar even lekker gezeten?’
‘Ik heb een aardig poosje geslapen, denk ik,’ zei Roy. ‘Toen ik wakker werd en opkeek, stond er een oude man bij het hek. Ik keek recht in zijn lachende ogen.’

Tja, het is even raar/naar om door een oude man toegelachen te worden vanwege je middagdut, maar hé, wat werkt, dat werkt!
We konden er weer even tegen.

En de leeuw?
Die was ook precies aan een dutje toe toen wij eraan kwamen.