Blijf zoveel mogelijk thuis en houd daarbuiten minstens 1,5 meter afstand…

Lastig? Ja.

Moeilijk? Absoluut.

Zinvol? Zeker!

Dus volg de regels, hoe moeilijk het vaak ook is.

Bel een vriend, stuur een kaart, lees een boek (bijvoorbeeld via de Thuisbieb), doe een spelletje (kan ook met videobellen 😉 ), knutsel wat, kleur een kleurplaat (bijvoorbeeld deze), pak klussen aan die zijn blijven liggen (ik probeer elke dag een stukje zolder op te ruimen en o ja, de belastingaangifte moet ook nog…)

Ik maak elke dag een wandeling. Dat mag, mits je je aan de regels houdt natuurlijk. Ik merk dat ik echt behoefte heb aan buitenlucht. Als je thuiswerkt moet je er soms echt op letten dat je genoeg buiten komt en in beweging blijft. Ik wel tenminste. Als vroege vogel is het voor mij niet lastig een rustig wandelmoment te kiezen. Vaak heb ik mijn rondje er om zeven uur ’s ochtends al op zitten. Prachtig, dat prille daglicht en het fluiten van de vogels. Het is na een paar kille dagen weer wat warmer lenteweer, en daarmee is het ook weer fijn om in de tuin te zijn.

Naar de winkel gaan, vind ik lastiger. Vooral in één supermarkt hier vind ik het echt naar. Buiten krijg je een gepoetst karretje, maar binnen lijken alle gedachten aan 1,5 meter meteen vergeten. Klanten die midden in het gangpad blijven lopen. Mensen die hun wagentje aan de ene kant van het gangpad laten staan en op hun dooie akkertje aan de andere kant gaan bedenken welke smaak jam ze willen of door de winkel heen een arm vol spullen verzamelen en daarmee teruglopen naar hun karretje. Personeel dat zich tussen je doordringt of vlak achter je gaat staan om vakken te vullen ondanks de hesjes die ze dragen met het verzoek afstand te houden… Om te huilen! Ja, dat vind ik echt. Het maakt me verdrietig.

En ja, soms doe je zelf per ongeluk ook iets dat niet helemaal handig is en winkels zijn ook niet op een anderhalvemetersamenleving gebouwd. Maar laten we alsjeblieft proberen om ons aan de regels en richtlijnen te houden. Het is voor onze eigen bestwil! Corona lijkt een ver-van-mijn-bedshow als je er (in je omgeving) nog niet mee te maken hebt gehad. Maar je hoeft maar even de krant open te slaan, de televisie aan te zetten of internet op te starten om te weten dat corona al zoveel verdriet heeft veroorzaakt. Niemand is immuun en iedereen kan het krijgen. Zorg dat je later nooit hoeft te zeggen: ‘Had ik nu maar…’

Better safe than sorry. Liever te voorzichtig (al zul je nooit weten of je te voorzichtig was), dan spijt te moeten hebben omdat je de regels genegeerd hebt met alle gevolgen van dien.

Blijf thuis, houd je aan de regels. Ook dit gaat een keer voorbij. Probeer er intussen het beste van te maken. Ik hoop en bid dat jullie allemaal gezond mogen blijven.