Ook in schrijversland is het soms hollen of stilstaan. Evenmin is het raar als iets niet volgens planning verloopt.

Dat was afgelopen week hier ook het geval. Vaak is de uitdrukking ‘Het is hollen of stilstaan’ niet zo positief, maar in dit geval pakt het mooi uit.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik die dag aan de correctieronde voor Geef me de moed zou beginnen. Maar daar kwam het niet van. Niet erg, dan zou ik daar de volgende dag aan beginnen.

Je voelt het al aankomen…

Daar kwam het niet van.

Ik had me voorgenomen die ochtend eerst aan mijn nog titelloze roman te schrijven. De roman die ik deze week hoopte af te ronden. Het grappige is dat je als schrijver ook nog verrast kan worden door hetgeen je schrijft. Dat was afgelopen vrijdag ook het geval, want ineens had ik het eindpunt van mijn verhaal bereikt! Dat voelde goed en raar tegelijk. Plotseling was het klaar. Het gaf me een wat verdwaasd gevoel.

Toen ik daarvan bekomen was, checkte ik mijn mailbox en tot mijn verrassing vond ik daar mails van mijn uitgevers. Een mail van uitgeverij Den Hertog met in de bijlage een schets voor de cover van de nieuwe Iza, die in september uitkomt. Of ik daar eens naar wilde kijken. Natuurlijk! Ik dacht meteen: wat een leuke schets! Toen ik wat kritischer ging kijken, zag ik nog wel wat aandachtspuntjes. Die heb ik doorgegeven en daarnet kreeg ik een mail met de aangepaste schets. Ik heb die nog niet bekeken, maar de schets is vast nog mooier geworden. (En nee, die kan/mag ik hier nog niet laten zien).

Ook van mijn andere uitgever, Zomer & Keuning, had ik een mail gekregen. Ook met een bijlage. In deze bijlage zaten de correcties voor Kringen in het water, dat pas in november verschijnt! Waar ik niet raar opkeek qua timing van de mail over Iza, was ik hier wel even verbaasd over. Zo ver van te voren de correcties al krijgen, dat gebeurt niet vaak. Maar ik vind het wel heel fijn! Wat gebeurd is, is maar gebeurd. Bovendien past het voor mij als een puzzeltje in elkaar:

De eerste versie van de nog titelloze roman afronden, daarna Geef me de moed corrigeren, vervolgens Kringen in het water onder handen nemen. Als dat gebeurd is, zal de drukproef voor Geef me de moed inmiddels wel binnen zijn, zodat ik die door kan nemen. Daarna kan ik met een frisse blik de net afgeronde roman nog eens goed bekijken en daarna naar de uitgever sturen.

Dat laatste is overigens echt een aanrader. Laat je verhaal een paar dagen of weken liggen, zodat je er wat afstand van neemt om vervolgens met een frisse blik het manuscript nog eens kritisch door te nemen en eventuele fouten er beter uit te halen #schrijftip2

En daarna? Daarna staat er een nieuwe roman op stapel.

Of zou er nog iets tussendoor komen? Ik verwacht het niet, maar je weet maar nooit.

Inmiddels is Geef me de moed gecorrigeerd terug naar de uitgever. Gelukkig kwam ik weinig gekkigheid in de verhaallijnen tegen. Wel misten er opvallend vaak woorden in de tekst. Vooral kleine woorden als ze, te en lidwoorden. En ja, er zitten toch ook altijd fouten in, waarvan ik vind dat ik ze niet zou mogen maken.

D-t-fouten en als-dan-fouten bijvoorbeeld.

Het is superfijn als iemand, met een frissere blik dan je zelf ooit kunt hebben, met de stofkam door je tekst gaat en daarbij ook nog op de details let. Mijn hoofdpersoon ging pootjebaden in (een veel te koude) zee en had haar schoenen en sokken uitgetrokken. Best logisch dat ze daarna niet alleen haar schoenen, maar ook haar sokken weer aantrekt, toch?

Maar nu eerst…