Ondanks dat ik volop boeken leen via de online bibliotheek en Kobo Plus miste ik de bibliotheek behoorlijk. Hoewel je met de online bibliotheek en Kobo Plus toegang hebt tot duizenden boeken gebeurt het me vrij regelmatig dat boeken die ik graag wil lezen daar niet als e-book beschikbaar zijn.

Ik reserveer die boeken dan online en laat ze afleveren op een servicepunt op een steenworp afstand van mijn huis. Gemak dient de mens…

Nu had ik bericht gekregen dat er drie reserveringen voor mij klaarstonden. In de bibliotheek zelf, want de servicepunten zijn nog niet in gebruik. Een van die boeken was deel twee van de razend populaire Zeven Zussen-serie. Bij deel een had ik op gegeven moment het gevoel dat het boek wel uit mocht zijn, maar dat lag misschien aan mijn bui van dat moment. Eens kijken hoe deel twee wegleest.

Vanochtend was ik ook al naar de stad geweest. Ik moest naar de Action en iets regelen bij de bank. Vooral bij de Action verwachtte ik in de middag best wat drukte, daarom besloot ik twee keer naar de stad te gaan, want de bieb opende pas om 13.00 uur.

Zo gezegd, zo gedaan. Om negen uur prompt stond ik bij de Action, die pas enkele minuten later opende. Netjes op volgorde liepen we de winkel in. Degene die er het eerst stond, ging ook het eerst naar binnen. Tot zover ging het prima. Ik was nummer vier, maar al bij de eerste stelling in het eerste gangpad ging het mis tussen nummer twee en drie. Knallende ruzie. Om niets.

Nummer twee haalde een schap leeg, maar stond daarbij zo dat nummer drie niet op gezonde afstand kon passeren. Ze wachtte geduldig op royale afstand zonder iets te zeggen en ik sloot in de ‘file’ aan. Toen nummer twee dat door kreeg, ontstak hij in woede. Kon nummer drie geen afstand houden ofzo? Nummer drie antwoordde dat ze dat toch deed, maar het ene woord haalde het andere uit. Ik zal het jullie besparen, want de honden lustten er geen brood van. De eindconclusie van nummer twee en drie was wel hilarisch: ze waren nu ter plekke en meteen met het verkeerde been uit bed gestapt. Allebei. Ik heb er veiligheidshalve maar niet hardop om gelachen.

Precies om half tien stond ik bij de bank, die ook pas na enige minuten de deuren opende. Gelukkig werd ik vlot geholpen, want soms zit je er zo lang te wachten. Ook dat was een reden om ’s ochtends te gaan. Ik hoopte dat de wachttijden dan minder waren.

Vanmiddag ging ik dus voor het eerst in maanden naar de bibliotheek, waar iedereen keurig wegwijs werd gemaakt in de nieuwe procedures. De boeken die terug moesten, mochten niet via het apparaat ingeleverd worden, maar moesten in een grote rolbak. Daarin zouden ze twee dagen in quarantaine blijven voor ze ingenomen werden. Ze stonden dus ook nog op de bon bij de boeken die ik nu op gehaald heb.

Onderweg had ik al geconstateerd dat het inderdaad gezellig druk was in de stad. Dat wil zeggen, zo zou ik het ‘vroeger’ omschreven hebben. Nu vond ik het al haast te druk. Op de terugweg ontdekte ik de reden van de drukte. Er stonden namelijk opvallend veel mensen (netjes met tussenruimte!) rond de nieuwe havenkom. Daar moest iets te doen zijn. En dat was het. Het doortrekken van het water naar het centrum is een meerjarenproject geweest. Als kers op de taart moest nog het kunstwerk geplaatst worden dat middels stemming door de inwoners zelf gekozen is. Het bleek dat ze bezig waren het kunststuk, bestaande uit drie ijsvogels ontworpen door Anne Wenzel, te plaatsen.

Ik ben even afgestapt om snel een paar foto’s te maken, langer blijven kijken kon niet, want ik had een videobelafspraak met een paar vriendinnen. Ik ben benieuwd hoe het eindresultaat eruit zal gaan zien.

• 

• 

• 

•